Er blijkt nog steeds een gebrek aan kennis te zijn over alcohol en de gevaren ervan. Alcohol wordt nog steeds niet gezien en geclassificeerd als drug, terwijl het dezelfde biologische en farmacologische karakteristieken heeft als andere drugs. Uit onderzoek blijkt juist dat alcohol de meest schadelijke drug is voor gezondheid en welzijn.

Zowel consumenten als politici en beleidsmakers onderschatten en negeren het gevaar van alcohol. Voor jonge mensen komt daarbij het schadelijk effect van alcohol op de zich nog ontwikkelende hersenen en andere organen.

In België mogen jongeren vanaf 16 jaar nu bier of wijn drinken. Voor sterkedrank moeten ze wachten tot ze 18 jaar zijn. Maar dit onderscheid zorgt al jaren voor onduidelijkheid.

Natuurlijk moet een verhoging van de leeftijd een geïntegreerd geheel vormen met andere educatieve én controlerende maatregelen. Wanneer het glas dat een 16 jarige vandaag in het jeugdhuis of jongerencafé drinkt vervangen zal worden door alcoholgebruik zonder de sociale controle van dat jeugdhuis, zijn we uiteraard verder van huis.

Een ander pijnpunt is dat de verpakking van alcoholische dranken vaak groter wordt. Een partybottle met 75cl bier die er uitziet als een champagnefles doet een pintje al snel weinig lijken. Zo raken we steeds verder weg van raadzame hoeveelheden alcohol.

De jonge journalisten van jongerenorganisatie C.H.I.P.S.|Stampmedia lanceerden een nieuw nummer van hun magazine 'print is dood'. Het nieuwe nummer 'het drugseffect' staat in het teken van drugs en verslaving.

In dit nieuwe nummer wil Stampmedia jongeren een brede kijk geven op verslaving in al zijn facetten. Zo is er een dubbelinterview met Marijke(21) en Pieter(24) waarin ze openlijk vertellen over de druk die de verslaving van Pieter op hun relatie zette. Een aantal beleidsmakers zoals burgemeester Wim Dires van Genk en Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen komen aan het woord. Het magazine zoomt in op het drugstoerimse in de grensstreek en de milieuschade veroorzaakt door de cocaïneproductie. Tenslotte doorprikt men een aantal drugmythes.  Dit themanummer kan je zelf nalezen via deze link. je kan er ook een gedrukt exemplaar bestellen. 

Stampmedia

themanummer Het drugseffect

Onlangs kopte de geschreven pers dat CAD Limburg tegen controles met drughonden op scholen is. In dit artikel willen we ons standpunt omtrent controles en drugtesten verduidelijken. 

Als alleenstaande 'preventieve' maatregel trekken we ten zeerste het preventief effect van drugcontroles met honden in vraag:

• Uit internationaal onderzoek is gebleken dat drugtesten niet resulteren in een vermindering van het aantal gebruikers. Integendeel het systeem veroorzaakt schade en is daarom contraproductief. Het leidt tot inbreuken op de grondwettelijke privacy en kan de relaties tussen leerlingen en leraren, ouders en kinderen, ouders en school ondermijnen.
• Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat in de regio’s waar willekeurige drugstesten worden uitgevoerd er geen vermindering is van het druggebruik bij jongeren. Het rendement van programma’s om misbruik tegen te gaan die gebaseerd zijn op onderzoek (evidence-based), betrokkenheid en gezondheid is aanzienlijk groter. Deze programma’s moeten vertrouwen wekken en een eerlijke dialoog op gang brengen tussen volwassenen en jongeren.
• Een drugstest kan resulteren in vals positief. “Ik was in de buurt van vrienden die blowden”…
• Een drugstest kan resulteren in vals negatief. De uitslag zegt immers niets over hoeveelheid, regelmaat en tijdstip van gebruik. De meeste drugs zijn maar enkele dagen opspoorbaar.
Wat het resultaat ook is, het levert geen zekerheid. Het roept vragen op! Vandaag dus niet, maar gisteren wel? Wat met signalen die blijven bestaan? Is er nog vertrouwen voor een dialoog? Een positieve test…Was dat eenmalig? Of regelmatig en problematisch….? Wat is de achterliggende reden?
• Men zal moeten handelen op basis van partiële informatie! Door te focussen op het gedrag (afwezigheid, verandering van schoolresultaten, onrustig gedrag, terugtrekken uit groepsactiviteiten, verandering van vriendenkring…) kan men in een open dialoog meer te weten komen en kan men botsen op elementen waarmee men in een pedagogisch kader aan de slag kan.
• Drugtesten leveren niet “die heldere foto” die men verwacht en zijn zeer duur. Je kan niet aan vertrouwen werken met een “motie van wantrouwen”. De dialoog wordt moeilijker en het taboe zal alsmaar groter worden.
• In een aantal gevallen kan een test een hulpmiddel zijn. Wanneer om veiligheidsredenen (bedienen van een machine) over geschiktheid moet geoordeeld worden kan een test helpen. Met instemming van de jongere kan het ook een instrument zijn in een ruimer therapeutisch kader.

Waar we wel voor pleiten is een geïntegreerd Alcohol en drugbeleid in elke Limburgse school dat gestoeld is op drie pijlers: regelgeving en procedures, begeleiding en educatieve en structurele maatregelen. Binnen dit beleid kan ook nagedacht worden over situaties en omstandigheden waarin drugcontroles wel een goede maatregel kunnen zijn. 

Lees meer over preventie in het secundair onderwijs